Το αεροσκάφος κατερρίφθη στις 18.9. στην Ανατολική Μεσόγειο ανοικτά του λιμανιού της Λατάκια από αντιαεροπορικό βλήμα S-200 της συριακής αεράμυνας που αντιδρούσε σε ισραηλινή επίθεση μαχητικών F-16 που είχαν στόχο ιρανικές αποθήκες πυρομαχικών.
Ενίοτε το ομιχλώδες τοπίο του πολέμου καθιστά δύσκολο να εκτιμηθούν κάποιες καταστάσεις και να αναλυθούν χωρίς ψευδαισθήσεις και συναισθηματισμούς τα γεγονότα, όπως επιτάσσει η ορθή γεωπολιτική σκέψη της οποίας βασικό συστατικό είναι ο ρεαλισμός. Για αυτό και κάποια χρονική απόσταση από τα γεγονότα απελευθερώνει και εκλογικεύει την σκέψη και βοηθά αποφασιστικά στην αποσαφήνιση, αποκωδικοποίηση των συμβάντων.
Είναι προφανές ότι η ισραηλινή επίθεση είχε ως στόχο, πέρα από τον βομβαρδισμό ιρανικών εγκαταστάσεων στο λιμάνι της Λαττάκεια, την πρόκληση κρίσης μεταξύ του μέλους του ΝΑΤΟ Γαλλίας και της Ρωσίας καθώς η επίθεση των ισραηλινών F-16 είχε την κάλυψη γαλλικής φρεγάτας που έπλεε στην Ανατολική Μεσόγειο κοντά στα παράλια της Συρίας. Τα ισραηλινά αεροσκάφη πετώντας στην «σκιά» του IL-20 οδήγησαν στην κατάρριψη του από πυρά την συριακής αεράμυνας, αφού αυτή δεν είχε τον τρόπο να το αναγνωρίσει ως φίλιο αεροσκάφος στο ίχνος του ραντάρ των S-200.
Το φιλοπόλεμο ΝΑΤΟ με μπροστάρη την Γαλλία ήλπιζε ότι η Ρωσία θα αντιδρούσε απερίσκεπτα και θα θεωρούσε υπεύθυνη την ασήμαντη γαλλική φρεγάτα που υποστήριζε την ισραηλινή επίθεση, με αποτέλεσμα την βύθιση της από ρωσικά μαχητικά ή πολεμικά πλοία του ρωσικού στόλου που πλέει στην περιοχή. Η ρωσική ενέργεια θα θεωρείτο επίθεση σε ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και θα απαιτούσε μια απάντηση από την Συμμαχία. Έτσι η κλιμάκωση ΝΑΤΟ-Ρωσίας θα είχε επιτευχθεί, ακριβώς όπως θα ήθελαν οι Σιωνιστές για να έχουν την δικαιολογία να συνεχίσουν τον πόλεμο στην Συρία, όχι πλέον δια αντιπροσώπων που απέτυχαν παταγωδώς, αλλά δια απ’ ευθείας συμμετοχής.
Ο Πούτιν και ο υπουργός Άμυνας Σοϊγκού δεν έπεσαν στην καλοστημένη παγίδα που είχε προετοιμάσει το ΝΑΤΟ και για αυτό υποβάθμισαν από την πρώτη στιγμή το γεγονός στο επίπεδο του Ισραήλ. Με αυτό τον τρόπο απέφυγε η Ρωσία την εμπλοκή του ΝΑΤΟ και την αναζωπύρωση της κρίσης που βαίνει προς το τέλος της και δεύτερον, τώρα η Ρωσία στιγματίζοντας την κυνική ισραηλινή ενέργεια έχει την δικαιολογία να αναγκάσει το Τελ Αβίβ να πληρώσει για τον εσφαλμένο όπως αποδείχτηκε υπολογισμό του.
Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες του Ισραήλ είναι η εγκατάσταση ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Συρία, μια ζώνη που θα ελέγχεται από τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-300 και S-400. Έτσι η ισραηλινή πολεμική αεροπορία δεν θα μπορεί πλέον να δρα σχεδόν ανενόχλητη στον εναέριο χώρο της Συρίας με την δικαιολογία ότι αμύνεται κατά της ιρανικής διείσδυσης στο συριακό έδαφος. Η συμφωνία που υπήρχε μεταξύ Νετανιάχου και Πούτιν ως προς αυτό παύει να ισχύει, κάτι που έγινε σαφές στον αρχηγό της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας που εκλήθη στην Μόσχα μετά την κατάρριψη του IL-20 ELINT. Αυτό σημαίνει επίσης ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ εφόσον θέλουν να παρέμβουν στην Συρία, από τώρα και στο εξής θα πρέπει να το κάνουν ανοιχτά και απροκάλυπτα χωρίς την δικαιολογία ενός casus belli (όπως π.χ. με την βύθιση της γαλλικής φρεγάτας ή δήθεν χημικής επίθεσης του Άσαντ), παραβιάζοντας την ζώνη απαγόρευσης πτήσεων που επιβάλλει η Ρωσία στον συριακό εναέριο χώρο.
Η Ρωσία έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια που έχει εμπλακεί στον συμμοριτοπόλεμο της Συρίας να αποφύγει το casus belli με τους εχθρούς του Άσαντ, εφαρμόζοντας μια συνετή και πολυεπίπεδη πολιτική η οποία την αναδεικνύει ως εγγυήτρια δύναμη σταθερότητας στην Μέση Ανατολή. Η γεωστρατηγική ενίσχυση της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ωθεί τις σιωνιστικές δυνάμεις σε απονενοημένες πρακτικές πρόκλησης σύγκρουσης, αναλαμβάνοντας βέβαια αυτές οι δυνάμεις την ευθύνη να παραδοθεί όλη η Μέση Ανατολή σε έναν γενικευμένο πόλεμο, κάτι που ταυτίζεται και έχει απόλυτη συνάφεια με τους σχεδιασμούς της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
xryshaygh.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου